وقتی فضانوردان آمریکایی مشغول کار در کره ماه بودند ناگهان متوجه مشکل بزرگی شدند.
مشکل، چیز ساده و البته قابل پیش بینی بود. جوهر نوشت افزار فضانوردان یخ زده بود و حتی اگر جوهر یخ هم نزده بود، به دلیل نبودن نیروی جاذبه نوشتن ممکن نبود.
این طور شد که فضا نوردان در آن سفر مجبور شدند چیزهایی که می‌خواستند بنویسند را به خاطر سپردند.
بعد از آن سفر سازمان هوا و فضای آمریکا طرح تحقیقاتی را برای ساخت قلمی که هم در دمای زیر صفر و هم در شرایط خلاء بنویسد آغاز کرد.
بعد از چند ماه و هزینه کردن چندین میلیون دلار آمریکایی‌ها موفق به ساخت قلم فضایی خود شدند كه البته قابليت‌هاي زيادي داشت مانند امكان نوشتن در زير آب، آنها بسته‌ای حاوی کاتالوگ محصول خود به سازمان فضایی روسیه فرستادند و به آنها پیشنهاد خرید قلم فضایی را کردند.
واکنش روس ها غیر قابل پیش بینی بود، آنها پیشنهاد همتای آمریکایی خود را رد و اعلام کردند که برای نوشتن در کره ماه تاکنون مشکلی نداشته‌اند و به عنوان هدیه برای آنها نمونه‌ای از قلم مورد استفاده خود را که یک مداد چوبی معمولی بود، ضمیمه نامه کردند.
مدادی که در داستان به آن اشاره شد تکنولوژی و فرآیند ساخت قابل توجهی نداشت اما انتخاب آن به عنوان پاسخ صورت مساله مطرح شده، فرآیند خلاقه‌ای را طی کرده است که با هیچ متر و معیاری نمی‌توان آن را بی ارزش شمرد.
