ديگه چه خبر

خورشید چراغکی ز رخسار علیست
مه نقطه کوچکی ز پرگار علیست

هرکس که فرستد به محمد صلوات
همسایه دیوار به دیوار علیست

*************************

يادم افتاد كه … مباركه

خانم اسين چلبي بيست و دومين نوه مولانا كه براي دومين بار به ايران سفر كرده است در همايش شمس مولانا به بيان رابطه اين دو عارف پرداخت.

اسين چلبي بيست و دومين نوه مولوي در همايش شمس مولانا با محوريت ايجاد دوستي بين خوي و قونيه به ايراد سخنراني پرداخت و گفت: از بزرگاني شنيدم كه در جاهايي كه از اوليا و بزرگان ياد مي‌شود، به خصوص اولياءالله آن اوليا در جمع حضور دارند و ما چون به خاطر شمس تبريزي دور هم جمع شده ايم و ميزبان ما شمس است.

وي كه براي دومين بار به ايران سفر مي‌كند عنوان كرد: حدود هشت قرن است كه جناب مولانا كه در جهان امروزي در خير بزرگترين متفكران به شمار مي‌آيد مردم را به دوستي و يگانگي و به سوي حق و رسول خدا و بهره‌گيري از احاديث و آموزه‌ها دعوت كردند. به همين خاطر مولوي‌خوانها وظايف مهمي داشتند و مثل دانشگاه‌هاي امروز سهم بسزايي در رساندن پيام مولانا عهده‌دار بودند.

به گفته بيست و دومين نوه مولانا از سلطان ولد، مولانا 800 سال پيش مي‌گويد كه بايد دورنگي‌هاي حاكم برداشته شود و قطره را به اقيانوس رساند. بايد همدلي جاي رنگها و منيتها را بگيرد.

اسين چلبي با طرح اين پرسش كه چه كسي جناب مولانا را به اين مرحله رسانده است ادامه داد: معلوم است كه شمس تبريزي. شمس تبريزي فقط به دوستي معنوي قناعت نكرد و شمس و مولانا يك روح بوده‌اند در دو تن.

وي با بيان اينكه شمس و مولانا اولين بار يكديگر را در شام و سپس قونيه ملاقات كردند بيان داشت: اين دو عاشق حق چه صحبت‌هايي كه با هم نكردند و طبيعي است كه مريدان مولانا از اين كه مي‌ديدند وي همه وقتش را با شمس مي‌گذراند بناي حسادت گذاشتند.

چلبي افزود: شمس از اين بحثها رنجوده خاطر شد و قونيه را ترك كرد و به شام رفت. مولانا از اين فراق بسيار رنجيده خاطر شد و گوشه نشيني اختيار كرد كه بيشتر سروده‌هاي ديوان كبير براي اين دوره است.

قائم مقام بنياد مولانا در كشور تركيه اظهار داشت: كارواني به سرگردگي سلطان ولد به شام مي‌رود و شمس را به قونيه برمي‌گرداند. ولي شمس در اثر همان حركات و حسادتها بار ديگر قونيه را ترك مي كند و ديگر كسي از او خبر ندارد.

به گفته چلبي مولانا در ‌آيينه شمس اين را ديد كه اول با خودمان آشتي كنيم و به صلح برسيم و بعد به صلح كل جهان بينديشيم.

وي خاطرنشان كرد كه امروز در تركيه روز معلم است. در اينجا احترام عميقم را نسبت به تمام معلمان چه شاغل، چه بازنشسته و چه دانشگاهيان ابلاغ مي‌كنم.

كودكي كه آماده تولد بود ، نزد خدا رفت و از او پرسيد :
« مي گويند كه شما مرا به زمين مي فرستيد ؛ اما من به اين كوچكي و بدون هيچ كمكي چگونه مي توانم براي زندگي به آنجا بروم ؟!»
خداوند پاسخ داد :
« از ميان تعداد بسياري از فرشتگان ، من يكي را براي تو در نظر گرفته ام او در انتظار توست و از تو نگهداري خواهد كرد »
اما كودك هنوز مطمئن نبود كه مي خواهد برود يا نه !!
« اما اينجا در بهشت ، من هيچ كاري جز خنديدن و آواز خواندن ندارم و اينها براي شادي من كافي هستند . »
خداوند لبخند زد :
« فرشته تو برايت آواز خواهد خواند ، و هر روز به تو لبخند خواهد زد . تو عشق او را احساس خواهي كرد و شاد خواهي بود.»
كودك ادامه داد :
« من چطور مي توانم بفهمم مردم چه مي گويند وقتي زبان آنها را نمي دانم ؟»
خداوند او را نوازش كرد و گفت :
« فرشته تو ، زيباترين و شيرين ترين واژه هايي را كه ممكن است بشنوي در گوش تو زمزمه خواهد كرد و با دقت و صبوري به تو ياد خواهد داد كه چگونه صحبت كني »
كودك با ناراحتي گفت :
« وقتي مي خواهم با شما صحبت كنم ، چه كنم ؟»
اما خدا براي اين سوال او هم پاسخ داشت :
« فرشته ات دستهايت را در كنار هم قرار خواهد داد و به تو ياد مي دهد كه چگونه دعا كني »
كودك سرش را برگرداند و پرسيد :
« شنيده ام كه در زمين انسانهاي بدي هم زندگي مي كنند . چه كسي از من محافظت خواهد كرد ؟»
فرشته ات از تو محافظت خواهد كرد ، حتي اگر به قيمت جانش تمام شود
كودك با نگراني ادامه داد :
« اما من هميشه به اين دليل كه ديگر نمي توانم شما را ببينم ، ناراحت خواهم بود»
خداوند لبخند زد و گفت :
« فرشته ات هميشه درباره من با تو صحبت خواهد كرد و به تو راه بازگشت نزد كن را خواهد آموخت ؛ گرچه من هميشه در كنار تو خواهم بود »
در آن هنگام بهشت آرام بود اما صدايي از زمين شنيده مي شد . كودك مي دانست كه بايد به زودي سفرش را آغاز كند .
او به آرامي يك سوال ديگر از خداوند پرسيد :
« خدايا ! اگر من بايد همين حالا بروم ، لطفا نام فرشته ام را به من بگوييد »
خداوند شانه او را نوازش كرد و پاسخ داد :

«نام فرشته ات اهميتي ندارد . به راحتي مي تواني او را مادر صدايش كني»